Central Java: tempels & paleizen

Weekend en een vrije dag om zelf in te delen, tijd om uit te slapen. Helaas begint om 4 uur de moskee te lallen voor het ochtend gebed. We blijven toch nog op bed liggen en doen rustig aan. We wassen wat kleren en gaan op het gemak ontbijten. Na het ontbijt lopen we de stad Yogjakarta in. We willen naar het Kraton en de markt in het centrum. Nog voor we het hotel uit zijn willen de riskja rijders ons wel naar de stad brengen. We besluiten toch te lopen omdat het paleis (kraton) niet zover is en we gisteren de hele dag in de auto of vliegtuig hebben gezeten.

Tijdens het oversteken helpt een man ons door het drukke verkeer. Hij verteld dat hij muziekleraar is en het kraton vanochtend gesloten is. Wel kunnen we naar een expositie van Batik kunst die maar drie dagen is en naar een parade die rond half 1 begint in het centrum. Dat het kraton gesloten is en er een expositie is voor maar drie dagen geloven we niet. Maar hij regelt heel goedkoop een riskja voor ons naar het centrum 6000 roepia ongeveer 40 cent. Prima! Na ongeveer een half uur zijn we bij de expositie, we lopen vijf minuten binnen en gaan dan naar de markt. Vanaf de markt lopen we richting het paleis. Onderweg worden we verschillende keren aan de praat gehouden door Indonesiërs. Allemaal weten ze een mooie expositie, of zijn leraar aan de kunstacademie.. Yeah Right! Ook vertellen ze dat het kraton gesloten is. De een zegt de hele dag de ander zegt alleen 's middags.

Eenmaal binnen in het kraton worden we al snel weer gevraagd om op de foto te gaan. Het blijft vreemd dat ze het zo bijzonder vinden dat wij wit en lang zijn. Zelfs Mo is lang voor Indonesië standaard. De meeste vrouwen komen niet hoger dan haar schouder. Tijdens het rondlopen proberen we zoveel mogelijk in de schaduw te lopen, het is bloedheet en de zon brand. Het paleis bestaat uit kleine gebouwen en verschillende grote overkappingen voor ceremoniële activiteiten en optredens. In de kleine gebouwen zijn spullen te zien van de sultan. Onder andere de verschillende soorten kleding met elk andere batik style motieven. Er is weinig pracht en praal.

Na het bezoek aan het paleis lopen we terug naar het hotel. Dit gaat niet vlekkeloos, we nemen een uitgang die het dichts bij het hotel ligt en komen in een kampoeng. Een kampoeng is wijkje. Om deze kampoeng staat een muur en het lastig om een poort te vinden. Gelukkig zijn er verschillende Indonesiërs die ons op weg helpen. Na een uur komen we in het hotel en nemen een verfrissende duik in het zwembad.

Zondagochtend staan we om 7 uur klaar om naar Borobudur te gaan. Samen met twee Belgische dames worden we met een busje naar Borobudur gebracht. Bij aankomst krijgen we koffie en thee. Na de koffie stappen we met onze gids Judo en de Belgische dames, Heidi en Bernice, op onze omafiets. We rijden over smalle wegen langs de akkers waar pepers, tabak en rijst wordt verbouwd. We stoppen bij een typisch Javaans huis van bamboe en hout. Hier laten ze zien hoe ze bruine suiker van de palmbomen maken. Het is super lekker, net karamel! De volgende stop is bij een tofu makerij bij iemand in huis. Het lijkt een beetje op kaas maken alleen wordt de sojamelk eerst gekookt.

Deze streek staat bekend om zijn aardewerk. Bij veel huisjes zie aardewerk potjes, dakpannen en beelden te koop staan. Ook wij mogen onze pottenbak kunsten laten zien. Dit is nog lastig maar met hulp van de eigenaresse lukt het om een mooi potje te maken ;-). We zijn niet de enige toeristen die hier een potje hebben gemaakt, ook Piet Hein Donner heeft hier aan de draaitafel gezeten. Judo vraagt of we klaar zijn om te worden, we moeten 4 km fietsen over heuvels naar de lokale markt. Wij zijn er klaar voor maar de Belgische kijken moeilijk. Onderweg komen we langs kleine dorpjes en de kinderen zwaaien en roepen naar ons. Op een rustig tempo fietsen we over de heuveltjes. Opeens begint Heidi in paniek te roepen dat we Bernice kwijt zijn... Rood aangelopen komt Bernice aan rijden: alléé dat verkeer hè! Welk verkeer? Die enkele auto en scooter?! De heuvels vallen mee, een gemiddelde dijk in Nederland is steiler.

Op de markt krijgen we uitleg over de lokale producten zoals tempé (sojaboon met een schimmel eromheen die ze frituren) en de verschillende kruiden. Ook liggen er geslachte kippen inclusief de poten en hoofd. Ze eten hier alles van de kip, de ogen, het hart en de poten. Nice crispy volgens Judo.

Ondertussen is de temperatuur flink gestegen 35 graden, als we bij de tempel Borobudur aankomen. Om binnen te mogen moeten we een sarong om. Bij de ingang staat een gids van de tempel zelf ons op te wachten. Rond de tempel zijn bijna geen bomen en is het heel erg warm. De tempel is een soort piramide met 3 terassen. Hij is opgebouwd uit 2 miljoen lavastenen met een soort kliksysteem. Aan het begin van de 20ste eeuw zijn Nederlanders begonnen met de renovatie. Door het water in de tempel begon deze in te zakken. Door drainage aan te leggen is de tempel stabiel geworden. In 1973 zijn ze begonnen met de tweede renovatie en dit duurde 10 jaar. De kosten, betaald door Unesco, bedroeg 25 miljoen! Steen voor steen is de tempel opnieuw opgebouwd.

Op de eerste etage legt de gids verschillende graveringen in de tempel uit. Om de drie stenen stopt hij om uitleg te geven. Erg interessant maar bij steen 25 nemen we echt geen info meer op. We hebben dan nog niet eens de helft van het terras gehad. Gelukkig zegt hij zelf ook dat we verder naar boven gaan omdat we anders morgen nog hier zijn. Op de top staan heel veel kleine stupa's (soort klokvormige mini tempels) met Boeddha beelden erin. Prachtig om te zien met de bergen op de achtergrond. Natuurlijk worden we ook hier weer regelmatig gevraagd om met mensen op de foto te gaan. Na uitgebreid rond te hebben gelopen gaan we naar de uitgang waar Judo op ons staat te wachten. We fietsen terug naar ons beginpunt om aan onze late lunch te beginnen samen met onze Belgische 'vrienden'. Na het eten rekenen we de entree voor de tempel bij Judo af. Voor Heidi en Bernice blijkt dit erg lastig, na een kwartier zijn ze er eindelijk uit wie wat onderweg heeft betaald en wat ieder nu moet betalen... Tijd om terug te gaan naar Yogja.

Terug in het hotel verteld de receptie dat onze chauffeur ons de volgende morgen om 8 uur op haalt om naar Sukuh te gaan. We plonsen nog een keer in het zwembad en gaan dan pizza eten. Even geen rijst! Na het eten pakken we onze tas in en skypen met het thuisfront.

Maandagochtend vervolgen onze reis door Central Java. Rudi onze nieuwe gids/chauffeur tot aan Ubud, Bali staat keurig op tijd klaar. Ook de Belgische dames vertrekken richting Sukuh. Even zijn we bang dat we tot aan Bali met hun pad moeten. Gelukkig hebben ze wel dezelfde route maar hun eigen chauffeur.

Na een kort ritje komen we bij onze eerste stop, de prabaman tempel. Dit is een hindoeïstische tempel. We nemen geen gids van de tempel en lopen zelf met de Lonely Planet rond. De tempel bestaat uit verschillende kleinere tempels waar je in kunt. Net als Borobudur gemaakt van lavastenen met graveringen. De gezichten zijn hier wat langer en puntiger in tegenstelling tot de boeddhistische tempel Borobudur. Na de nodige foto's lopen we naar de uitgang.

De route gaat verder naar Solo. We worden gedropt bij het Kraton en krijgen een rondleiding. Dit is een minder machtig Kraton, hier woont namelijk een prins. We zien een gedeelte van de persoonlijke collectie van de prins zoals sieraden en giften van andere landen. Zo staat er ook een zilver theeservies geschonken door Koningin Emma. De 'meeting room' is ontwerpen door een Nederlandse architect, geen idee welke. Aan het einde van de rondleiding worden we geïnterviewd door twee scholieren voor hun opdracht Engels. Ook hier hoort weer een foto bij. Inmiddels voelen we ons bijna bekende sterren ;-)

Na de lunch rijden we naar de eindbestemming van die dag, het bergdorp Sukuh. Rudi vraagt of we vanmiddag of morgenochtend de tempel van Sukuh willen zien. Vanwege de warmte kiezen we voor de volgende ochtend. Na het vertrek uit Solo liggen we allebei al snel te ronken achter in de auto. Net voor Sukuh worden we wakker en al slingerend door de bergen genieten we van het uitzicht.

Het hotel ligt prachtig op de berg met uitzicht over het dal. De eigenaar is geboren in Nederland maar heeft Indonesische ouders. Na de dood van zijn vrouw heeft hij besloten om met zijn drie kinderen een nieuwe start te maken en naar Indonesië te emigreren.

Op het terras drinken we een koude cola en komen de speelkaarten en dobbelstenen te voorschijn. Het is heerlijk rustig hier. Door ons dutje in de auto zijn we nog erg duf. De eigenaar van het hotel vertelt dat de Sukuh tempel maar 200 meter hier vandaan is. Om een beetje wakker te worden lopen we over smalle steile weggetjes naar de tempel. De zon is al aan het zakken, het licht schijnt mooi op de tempel. We zijn de enige bezoekers, echt even bijkomen na alle drukte bij de andere tempels. Boven op de tempel is het uitzicht geweldig!

Terug bij hotel zijn de Belgische dames ook gearriveerd. Ze vragen meteen waar we geluncht hebben, want hun lunch was niet lekker en het toilet niet proper. Wij hadden ook daar geluncht en wij hebben niks gemerkt. Op het terras genieten we van een Bintang, Indonesisch biertje, en de zonsondergang. Zelfs Marcella waagt zich aan een biertje. Rudi komt erbij zitten en we nemen het programma van de volgende dag door. De puppy van de buren komt ook op het terras kijken. Het is net z'n page hondje. Mo kan het niet laten om hem te aaien, Marcella moet er niks van hebben en zit met haar benen in de lucht. Even later rent de pup er met een schoen van één van de andere gasten ervandoor.

De volgende ochtend brengt Rudi ons naar de Sukuh tempel. Deze hebben we gisteren al bekeken maar hier begint ook onze wandeling door de bergen naar Tawangmangu. Onze chauffeur gaat met de auto naar het eindpunt. Met de routebeschrijving gaan we vol goede moed op weg. Het eerste gedeelte is heuvelachtig met af en toe een steil stuk maar goed te doen. Na een half uur komen we bij een T-splitsing en slaan rechtsaf zoals aangegeven op de beschrijving. Na 10 minuten beginnen we toch te twijfelen of we goed gaan. Gelukkig zijn de Indonesiërs behulpzaam en geven aan waar we heen moeten. Na nog een keer de weg vragen en een foto te laten zien op de beschrijving vinden we het volgende punt op de route. Vanaf hier worden de weggetjes nog steiler, en de plantages naast de weg zijn opgedeeld in kleine terassen vanwege de steile hellingen. Veel boeren zijn aan het werk op hun land en er wordt weer veel naar ons gezwaaid en geroepen. Brommertjes volgeladen met groenten rijden ons voorbij. Al pruttelend komen ze net de heuvel op. Een enkele Indonesiër is lopend en net zo volgeladen met gras of groenten op hun rug als de brommertjes. Soms zie je alleen een berg gras voorbij komen ;-). Kleine kinderen worden mee genomen naar het land en de vrolijke hello's echoën door de bergen. Een klein mannetje van ongeveer 2 jaar wil dat we een foto van hem maken en roept foto foto.

Na 2 uur komen we bij het eindpunt aan. We nemen een kleine pauze voordat we de waterval gaan bekijken. Ook nu moeten we weer omhoog klimmen. Het is de moeite waard, het is een hele hoge waterval met een mooi beekje. Er lopen apen rond en op een gegeven moment gaat een aap er bijna met een onbewaakte rugzak vandaar. De eigenaar is nog net op tijd om de aap weg te jagen.

Terug bij de auto staat ons een lange rit naar Malang te wachten. Het is 275 km maar we doen er ruim 8 uur over. We zijn wel een paar keer gestopt maar dit is totaal niet meer dan 1,5 uur. Moe gaan we eten en daarna naar bed. Tot ziens Central Java op naar Oost Java!

Groetjes Mars en Mo