In the jungle, the mighty jungle a orang oetang sl

Op zondagochtend worden we al vroeg gewekt door de Imam die iedereen oproept om naar de moskee te komen. Al snel begint het te onweren en te regenen, dus we draaien ons nog een keer om. Rond 7 uur is het tijd om eruit te gaan, te douchen, ontbijten en de tassen weer in te pakken. Rond kwart voor 9 checken we uit en onze chauffeur staat klaar om ons naar Bukit Lawang te brengen. Inmiddels is het ook opgehouden met regenen en klaart de lucht op.

Na een uurtje laten we de drukte van de stad achter ons. De wegen worden steeds slechter en smaller. Grote gaten en koeien op de weg zijn geen uitzondering. Rond 11 uur maken we even een stop langs een rivier om onze benen te strekken. Onze chauffeur en tevens gids verteld ons over palmolie plantages en de omgeving. Dan komt een meisje van een jaar of 10 naar onze gids om te vragen of ze met ons op de foto mag. Dit kunnen we natuurlijk niet weigeren. Van het laatste deel van onze reis hebben we weinig meegekregen, de moeheid zit nog in ons lijf, en al snel zijn we in dromenland.

Aangekomen in ons hotel voor de komende dagen krijgen we een briefing van onze plaatselijke gids. Hij neemt ons maandag mee de jungle in. Na de briefing gaan naar ons huisje om de bagage weg te brengen. Het is een leuk huisje met 2 grote bedden van bamboe met een klamboe er boven. De badkamer is klein, een douche met alleen koud water. Ongeveer 2/3 is ingericht met varens, bananenboom en andere planten. Het dak is gedeeltelijk open zodat met regen de planten water krijgen. Tijdens het poepen kunnen we genieten van onze prive-jungle met gekko.... Marcella is dus elke keer zo klaar ;-) 's middags hebben we niks op het programma staan en gaan we de omgeving verkennen en lopen via een hangbrug het dorpje in. Omdat het zondag is zijn er veel locals in de rivier aan het zwemmen. Het dorpje is erg toeristisch, ook al zijn wij de enige niet Indonesiërs. We voelen ons net een attractie en hebben het gevoel dat ze ons uitlachen.

Na het eten lopen we terug naar ons huisje en komen drie zenuwachtige Indonesische meisjes tegen. Can we take picture with you? Off course. Na de fotosessie gaan we op onze veranda relaxen. We vergeten de kamerdeur dicht te doen en een grote libelle vliegt naar binnen. En die wil niet meer naar buiten. Gelukkig heeft Mo een goede slagtechniek en is het probleem snel verholpen. Na de commotie gaan we een potje yahtzeen. Na een aantal potjes komt de buurvrouw verwart de veranda op lopen. We zeggen gedag maar geen reactie en we spelen rustig verder. In het Nederlands Engels begint ze over vreemd geluid, alsof er iets wordt gegooid. We antwoorden in het Nederlands dat we aan het yahtzeen zijn maar ze kijkt nog erg wazig. Uiteindelijk snapt ze het loopt weer weg. De apen zijn ook wakker geworden van ons spelletje en springen van boom naar boom voor ons huisje. Prachtig om te zien!

Aan het einde van de middag gaan we naar het restaurant voor de wifi. Even het thuisfront op de hoogte houden dat alles goed gaat. Als we terug lopen komen nog meer fans tegen die met ons op de foto willen. Na twee fotosessies gaan we nog even genieten van de natuur vanaf de veranda. Als de avond valt komt ook de regen. Niet een beetje maar met bakken uit de hemel. Gelukkig hebben we een grote paraplu en gaan we eten in het restaurant. Na het eten gaan we naar bed. De volgende dag moeten we om 8 uur klaar staan voor de jungle trek.

De volgende morgen staan we op tijd op om ons klaar te maken voor onze excursie. Lange broek gaat in onze sokken, heel charmant, en de wandelschoenen aan. Eerst een stevig ontbijt en dan vertrekken we met z'n zessen, de gids, assistent van de gids, Duits stel en wij. Zijn assistent gaat vooruit om te zoeken naar orang oetangs. Vanaf het hotel lopen we omhoog langs rubber- en cacaobomen. De gids begint al gelijk met het maken van grapjes over waarom rubberbomen zo belangrijk zijn? Het antwoord: ze zorgen ervoor dat de populatie mensen laag blijft (mede mogelijk gemaakt door durex ;-)) Al snel zijn we bij de ingang van het Gunung Leuser National Park en begint de jungle echt. Al snel zien we verschillende soorten apen, o.a. De longtail makay. De makay is brutaal en niet bang voor mensen. De banaan die de gids omhoog houdt is ook snel weg.

De jungle is echt prachtig, bomen van 300 jaar oud, lianen, varens. We moeten klauteren over boomstammen en grote wortels. Door de regen zijn sommige stukken modderig en glad. Tussendoor verteld de gids over de orang oetang. Orang betekend man/mens, oetang aap, mensaap. Ook nu maakt de gids weer een grapje dat we met vijf orang oetangs zijn. Ook Mo kan grapjes maken, dus als we na een poosje twee toeristen met gids zien roept ze: Look orang oetangs! De gids van slag en hij kijkt om zich heen, tot hij beseft dat hij in de maling wordt genomen. In het gebied leven 200 orang oetangs en over de hele wereld nog maar 7.000. Een aantal orang oetangs wordt dagelijks op een vaste plek gevoerd. In deze periode van het jaar komen ze daar vaak niet naartoe om dat ze zelf voedsel diep in de jungle kunnen vinden. De orang oetangs die gevoerd worden zijn niet bang voor de mensen in tegenstelling tot de wilde orang oetangs.

Heel onverwachts vinden we na anderhalf uur onze eerste orang oetang. Wat een machtige beesten. Het is een vrouwtje met een baby. Het is een wild exemplaar volgens de gids. De vruchten uit de boom en dikke takken worden naar beneden gegooid. We hebben alle tijd om de orang oetang te bekijken en foto's maken. Na onze eerste ontmoeting is het tijd voor een tussendoortje. De gids en assistent snijden een ananas en watermeloen. Ook de passievruchten, bananen en mandarijnen komen uit de tas. Smullen!

Na deze break gaat de assistent weer vooruit om opzoek te gaan naar andere orang oetangs. We lopen dieper de jungle in, en de paden worden steeds steiler. We klimmen en dalen tot dat we zeiknat zijn van het zweten. Door de grote opstappen die we moeten maken is Marcella's broek gescheurd! Het kan ook niet anders dat dit ons overkomt :-) Er zit niets anders op dan door te gaan en te hopen dat het niet erger wordt. Na weer flink klauteren en bijna glijpartijen komen we in een dal. Hier staan al ongeveer 15 andere toeristen in de lucht te wijzen. Hoog in de boom zit een mannetje, wat lager zit een vrouwtje met kleintje in haar nest. Even later verplaatsen ze naar een boom in de buurt om te drinken. In een gat in de boom zit water door de regenval en de moeder geeft het kleintje drinken. Als de moeder weer verder wilt gaan valt ze met kleintje en al uit de boom! We schrokken ons rot, maar er was niks aan de hand. Moeder klimt rustig naar boven. Als de andere toeristen weg zijn lokken onze gids en zijn assistent de moeder met bananen naar beneden. De gids vraagt of we ze willen voeren. Natuurlijk willen we dat! We krijgen allemaal voldoende tijd en ruimte om ze een paar keer te voeren. Het is zo bijzonder om dichtbij een orang oetang te staan. Ze pakken heel rustig en voorzichtig het eten uit je hand, zelfs het kleintje. De handen zijn best zacht en zien er bijna hetzelfde uit als onze handen. Het kleintje werd op een gegeven ongeduldig en was hard aan het wenken naar de assistent.

Na dit geweldige moment gingen we lunchen in de jungle. Nasi met kroepoek en vers fruit na. De gids vroeg of we lopend terug wilde of stukje lopen en dan met de raft over de rivier. Na al het gezweet kozen we voor een verfrissende tocht over de rivier. Na 45 minuten klauteren kwamen we bij de rivier. Eerst een verfrissende duik genomen, en toen de raft op. De raft was gemaakt van 4 autobanden. Op de voorste en achterste band zaten de stuurlui, op de middelste twee mochten wij plaats nemen. Na het raften was er nog weinig over van Marcella's broek. Gelukkig waren we bijna bij het hotel. In het hotel hebben met z'n allen wat gedronken, nagepraat en emailadressen voor de foto's uit gewisseld. Het was een fantastische dag!

'S avonds de tassen ingepakt, vandaag reizen we verder. We gaan naar Samosir Island in het Toba meer. Het wordt weer een lange dag, ongeveer 8/9 uur rijden. Woensdag hebben we een vrije dag en kunnen we zelf invullen.

Tot de volgende keer,
Groetjes Mars & Mo