Oost-Java: vulkanen en plantages
04 Oktober 2014 | Indonesië, Krajan
Na onze overnachting in Malang vertrekken we woensdag richting de Bromo vulkaan. Voordat we de stad verlaten bezoeken we de vogeltjesmarkt. En zoals de naam al zegt zijn hier heel veel vogels, kanaries, parkieten, kippen, uilen enzovoort. Kuikentjes in allerlei kleuren, paars, blauw, groen, je kunt het allemaal krijgen. Naast vogels zijn er ook andere huisdieren te koop, apen, eekhoorns, katten en honden. Leuk om te zien maar soms ook zielig. De katten liggen er lusteloos bij en vogels zitten opgepropt in een kooitje. Kreeftjes met een schelp op hun rug zijn beschilderd met stripfiguren, kleine kinderen hebben deze als huisdier.
Na de vogeltjesmarkt vertrekken we naar een guesthouse net buiten Malang. Na een bakkie koffie en gebakken banaan stappen we met een andere chauffeur in een jeep naar Bromo. Onze eigen chauffeur Rudi moet de normale weg nemen om bij ons hotel te komen, dit duurt 5 uur! Rudi neemt ook onze bagage mee dus zien we hem later in ons hotel.
De rit met de jeep duurt een kleine twee uur. Over smalle wegen met grote diepe gaten en haarspeldbochten hobbelen we door de bergen. Na een poosje komen op een bergkam, erg smal met aan beide kanten steile hellingen. Duimen dat er geen tegenligger aankomt. De bossen waar we door heen rijden zijn prachtig. Hoge bomen, varens, palmbomen staan tegen de steile hellingen aan. En ineens veranderd het landschap van groen naar geel en grijs. De hoge bomen zijn verdwenen en wat grassen en struiken staan er nog. Het lijkt of we in een woestijn terecht zijn gekomen. De weg houdt op en we rijden dwars door de woestijn. We hebben het idee dat we meedoen met Parijs-Dakar ;-) Onderweg stoppen we om foto's te maken van deze bijzondere omgeving, vulkanen en een kale grijze vlakte. We komen ploeterende motorrijders tegen die regelmatig stukken moeten lopen. Na onze stop beginnen we aan de volgende berg, als we de top bereiken en naar beneden rijden zijn we weer in de bewoonde wereld. Overal bomen, plantages en huizen... Het is net alsof we gedroomd hebben dat we zojuist nog tussen de vulkanen en het kale landschap reden.
Na het inchecken gaan we naar ons huisje. Het is een bamboehuis, met bamboe meubels. Behalve tweepersoons hemelbed, lekker knus ;-), dat is van hout. In de badkamer komen we erachter dat het water het niet doet. Volgens één van de personeelsleden van het hotel zou er binnen een half uurtje water moeten zijn. We gaan lunchen, lopen een rondje in de omgeving en lezen wat bij ons huisje. Ondertussen is Rudi met onze bagage gearriveerd. Snel trekken we een lange broek aan, want het is toch wel fris boven op de berg. Omdat we nog steeds geen water hebben gaan we naar de receptie. Een mannetje komt kijken en binnen een kwartier hebben we water. Gelukkig! Het is toch lastig om elke keer naar het restaurant te lopen om naar de wc te gaan.
Na hoge temperaturen, 35 graden, zitten we voor ons gevoel te verkleumen met de 20 graden op de berg. Tijd voor warme chocomelk en potje yahtzee! Na het eten gaan we om 9 uur slapen, om 3 uur worden we weer gewekt voor de Bromo-sunrise tour. We kruipen knus in ons hemelbed met twee fleecedekens en een dekbed... Lekker warm!
Om drie uur wordt er op onze deur geklopt, rise and shine. We proberen ons warm aan te kleden want volgens Rudi is het koud bij de sunrise. Een hemd, twee t-shirts, shirt met lange mouwen, vest en een sjaal, klaar om te gaan. In het pikkedonker worden we naar een andere berg gebracht. Het is erg druk, dus we moeten het nummerbord van onze jeep onthouden om hem straks terug te vinden. We hebben geen idee waar we zijn, gelukkig hoeven we alleen maar de andere toeristen te volgen. Onderweg naar het uitzichtpunt staan tientallen kraampjes jassen, mutsen, wanten en sjaals te verkopen. We kijken elkaar aan en vragen ons af hoe koud het wel niet moet zijn op het uitzichtpunt. Aangekomen bij het uitzichtpunt is het een drukte van jewelste. Gelukkig vinden we een mooi plekje vlakbij Bernice en Heidi. De kou valt reuze mee. Naast Mo zit een man ingepakt alsof hij gaat skiën. Mo vraagt of hij het koud heeft en laat foto's van sneeuw zien die nog op haar camera staan. Die beste man wist niet wat hij zag. Langzaam begint de lucht roder te worden en ineens is daar de eerste zonnestraal. Heel snel is de hele zon opgekomen en krijgt de Bromo en omliggende vulkanen een prachtige rode kleur. De eerste zonnestralen voelen al lekker warm. We genieten van dit bijzondere moment.
Als de zon hoger aan de hemel staat lopen we terug naar de jeep die ons naar de voet van de Bromo brengt. Bij voet van de Bromo worden we belaagd door Indonesiërs met paarden. Of we te paard naar de vulkaan willen voor maar 200.000 per persoon. Mooi niet, €12 pp voor 10 minuten lopen!! Belachelijk. Door het zand lopen we naar de trap om aan de beklimming van de Bromo te beginnen. De trap is steil en het is druk. Boven aangekomen is het lastig om bij te komen. De tranen springen in je ogen en je neus kriebelt. Wat een stank! Uit de krater komt rookt, heel vreemd om boven op een vulkaan te staan. Over de woestijn lijkt een deken van stof in de lucht te hangen. Het voelt als een andere planeet. Na het vele lopen, heuvel op, heuvel af, de afgelopen dagen heeft Mars last van haar kuit gekregen. We lopen daarom rustig terug naar onze jeep... Maar waar is onze jeep? Door de belaging van Indonesiërs met paarden hebben we niet opgelet waar onze jeep staat. Inmiddels staan er wel honderd jeeps! We gokken erop dat we aan de linkerkant staan, de richting waar we vandaan kwamen, omdat we als 1 van de eerste bij de Bromo waren. Gelukkig klopte dit aardig en onze chauffeur staat al naar ons te zwaaien.
Terug in het hotel ontbijten en douchen we. Wat een stof in onze kleren. Tassen worden weer ingepakt en om half tien zitten we weer bij Rudi in de auto op weg naar de volgende bestemming Kalibaru. Dit is ongeveer 5 a 6 uurtjes rijden. Mo ligt al te slapen in de auto voor we de berg af zijn. Niet veel later is Marcella ook in dromenland.
Rond 3 uur komen we aan in Rumah Kita, ons huis. Het is een guesthouse gelegen aan een onverhard pad. De eigenaar is een Nederlander, Peter. Er zijn maar 6 kamers, twee in het grote huis en 4 in de grote tuin. Wij hebben een kamer in de tuin, hele mooie hoge ruime kamer met een grote badkamer. We blijven hier twee nachten en dat is wel fijn na 3 dagen overal maar 1 nachtje te hebben geslapen. Bij het guesthouse is ook een restaurant. Dit wordt gerund door Indonesische dames die van Peter een startkapitaal hebben gekregen om dit te beginnen. Hij heeft hier wel regels aan verbonden, zo mogen ze geen voorraad hebben. Ze doen elke ochtend boodschappen en daarom moet je de avond van te voren of bij het ontbijt doorgeven wat je 's avonds wilt eten. Omdat we pas 's middags aankomen eten we wat de pot schaft: nasi goreng. Ook is er een wasservice gerund door Gina, we brengen wat kleren om te wassen.
Om 9 uur liggen we vermoeid op bed... Helaas zijn we nog op Java, waar 90% moslim is. Om 3 uur begint de eerste moskee en dit gaat door tot 6 uur. Normaal duurde het een kwartier, nu 3 uur lang. En niet zachtjes in de verte, nee alsof de boxen naast onze kamer staan. Na het ontbijt pikt Rudi ons om 8 uur op voor een wandeling door een kruidentuin en de rijstvelden. Het is bewolkt en onderweg begint het te regenen. Voor we bij het startpunt zijn is het al droog. Het eindpunt is een hotel 200 m van ons guesthouse. Rudi vraagt of hij ons met de auto moet ophalen en ons naar Rumah Kita te brengen. We beginnen allebei te lachen, die 200 meter kunnen we echt wel lopen. Zo heeft Rudi de rest van de dag lekker vrij. Tijdens de wandeling lopen we eerst langs de vliegende honden, grote vleermuizen. Ze likken aan Mo haar hand net als honden, Marcella kijkt op veilige afstand toe. In de kruidentuin verteld Ari onze gids van alles over de verschillende bomen en specerijen. Ook vangt hij een grote spin, die hij over zijn gezicht laat lopen. Nu blijft Mo ook op veilige afstand want van spinnen moet ze niks hebben. We lopen via het dorp naar de rijstvelden, onderweg komen we de "publieke" badkamer tegen. Een riviertje met water uit de rijstvelden waar een doek in is gespannen. Veel mensen hebben geen douche en toilet. Hier wassen ze zich, gaan naar de wc en wassen hun kleren! Bizar hoe primitief sommige delen van Indonesië zijn. Tussen de rijstvelden verteld Ari over het verbouwen van rijst. Van start tot oogsten duurt 3,5 tot 4 maanden.
In de tussentijd laten ze er water in lopen, halen ze onkruid en ongedierte weg. Als de plant groot genoeg is laten ze het water er weer uit lopen. Met de oogsttijd halen ze de rijst, wat er dan uitziet als graan, er met een kleine zeis handmatig af. Het loon is 15.000 roepia voor 1 dag oogsten, wat ongeveer €1,- is! Doordat de lonen laag zijn, vooral op het platteland gaan veel kinderen niet naar school. De boeken en de uniformen zijn te duur en de kinderen helpen op het land. Op het platteland trouwen ze ook erg jong. Tijdens de wandeling komen we een meisje van 14 tegen met een baby op haar arm, haar baby en ze is al getrouwd!
In het dorp zijn ze bakstenen aan het maken, allemaal met de hand. Ze doen hier bijna niks met machines. De gids verteld dat dit komt omdat de lonen laag zijn en ze niet begrijpen dat het machinaal veel efficiënter is. Na z'n wandeling sta je er nog eens extra bij stil hoe goed we het hebben in Nederland.
Na de wandeling gaan we terug naar ons guesthouse. Door het vele reizen en excursies zijn we moe en gaan een middagje bij het zwembad liggen. Als we terug komen van het zwembad ligt onze was gestreken en wel op ons bed! Voor €2,- kunnen we de rest van de vakantie er fris en fruitig bij lopen ;-). Na het eten kletsen we met de eigenaar en Heidi en Bernice. Peter geeft aan een goede chauffeur te weten voor Bali, voor als we nog een dagje willen rond toeren. De tassen worden weer ingepakt, wekker gezet en oordopjes in. Tijd om te slapen.
Helaas, de oordopjes hebben weinig nut en om 3 uur zijn we toch weer wakker van de moskee, gelukkig maar tot 5 uur zodat we nog een uurtje slaap kunnen pakken. Na het ontbijt vertrekken we met Rudi naar de ferry voor onze overtocht naar Bali! Geen moskeeën op Bali! Dat wordt lekker slapen....
Groetjes Mars & Mo
Na de vogeltjesmarkt vertrekken we naar een guesthouse net buiten Malang. Na een bakkie koffie en gebakken banaan stappen we met een andere chauffeur in een jeep naar Bromo. Onze eigen chauffeur Rudi moet de normale weg nemen om bij ons hotel te komen, dit duurt 5 uur! Rudi neemt ook onze bagage mee dus zien we hem later in ons hotel.
De rit met de jeep duurt een kleine twee uur. Over smalle wegen met grote diepe gaten en haarspeldbochten hobbelen we door de bergen. Na een poosje komen op een bergkam, erg smal met aan beide kanten steile hellingen. Duimen dat er geen tegenligger aankomt. De bossen waar we door heen rijden zijn prachtig. Hoge bomen, varens, palmbomen staan tegen de steile hellingen aan. En ineens veranderd het landschap van groen naar geel en grijs. De hoge bomen zijn verdwenen en wat grassen en struiken staan er nog. Het lijkt of we in een woestijn terecht zijn gekomen. De weg houdt op en we rijden dwars door de woestijn. We hebben het idee dat we meedoen met Parijs-Dakar ;-) Onderweg stoppen we om foto's te maken van deze bijzondere omgeving, vulkanen en een kale grijze vlakte. We komen ploeterende motorrijders tegen die regelmatig stukken moeten lopen. Na onze stop beginnen we aan de volgende berg, als we de top bereiken en naar beneden rijden zijn we weer in de bewoonde wereld. Overal bomen, plantages en huizen... Het is net alsof we gedroomd hebben dat we zojuist nog tussen de vulkanen en het kale landschap reden.
Na het inchecken gaan we naar ons huisje. Het is een bamboehuis, met bamboe meubels. Behalve tweepersoons hemelbed, lekker knus ;-), dat is van hout. In de badkamer komen we erachter dat het water het niet doet. Volgens één van de personeelsleden van het hotel zou er binnen een half uurtje water moeten zijn. We gaan lunchen, lopen een rondje in de omgeving en lezen wat bij ons huisje. Ondertussen is Rudi met onze bagage gearriveerd. Snel trekken we een lange broek aan, want het is toch wel fris boven op de berg. Omdat we nog steeds geen water hebben gaan we naar de receptie. Een mannetje komt kijken en binnen een kwartier hebben we water. Gelukkig! Het is toch lastig om elke keer naar het restaurant te lopen om naar de wc te gaan.
Na hoge temperaturen, 35 graden, zitten we voor ons gevoel te verkleumen met de 20 graden op de berg. Tijd voor warme chocomelk en potje yahtzee! Na het eten gaan we om 9 uur slapen, om 3 uur worden we weer gewekt voor de Bromo-sunrise tour. We kruipen knus in ons hemelbed met twee fleecedekens en een dekbed... Lekker warm!
Om drie uur wordt er op onze deur geklopt, rise and shine. We proberen ons warm aan te kleden want volgens Rudi is het koud bij de sunrise. Een hemd, twee t-shirts, shirt met lange mouwen, vest en een sjaal, klaar om te gaan. In het pikkedonker worden we naar een andere berg gebracht. Het is erg druk, dus we moeten het nummerbord van onze jeep onthouden om hem straks terug te vinden. We hebben geen idee waar we zijn, gelukkig hoeven we alleen maar de andere toeristen te volgen. Onderweg naar het uitzichtpunt staan tientallen kraampjes jassen, mutsen, wanten en sjaals te verkopen. We kijken elkaar aan en vragen ons af hoe koud het wel niet moet zijn op het uitzichtpunt. Aangekomen bij het uitzichtpunt is het een drukte van jewelste. Gelukkig vinden we een mooi plekje vlakbij Bernice en Heidi. De kou valt reuze mee. Naast Mo zit een man ingepakt alsof hij gaat skiën. Mo vraagt of hij het koud heeft en laat foto's van sneeuw zien die nog op haar camera staan. Die beste man wist niet wat hij zag. Langzaam begint de lucht roder te worden en ineens is daar de eerste zonnestraal. Heel snel is de hele zon opgekomen en krijgt de Bromo en omliggende vulkanen een prachtige rode kleur. De eerste zonnestralen voelen al lekker warm. We genieten van dit bijzondere moment.
Als de zon hoger aan de hemel staat lopen we terug naar de jeep die ons naar de voet van de Bromo brengt. Bij voet van de Bromo worden we belaagd door Indonesiërs met paarden. Of we te paard naar de vulkaan willen voor maar 200.000 per persoon. Mooi niet, €12 pp voor 10 minuten lopen!! Belachelijk. Door het zand lopen we naar de trap om aan de beklimming van de Bromo te beginnen. De trap is steil en het is druk. Boven aangekomen is het lastig om bij te komen. De tranen springen in je ogen en je neus kriebelt. Wat een stank! Uit de krater komt rookt, heel vreemd om boven op een vulkaan te staan. Over de woestijn lijkt een deken van stof in de lucht te hangen. Het voelt als een andere planeet. Na het vele lopen, heuvel op, heuvel af, de afgelopen dagen heeft Mars last van haar kuit gekregen. We lopen daarom rustig terug naar onze jeep... Maar waar is onze jeep? Door de belaging van Indonesiërs met paarden hebben we niet opgelet waar onze jeep staat. Inmiddels staan er wel honderd jeeps! We gokken erop dat we aan de linkerkant staan, de richting waar we vandaan kwamen, omdat we als 1 van de eerste bij de Bromo waren. Gelukkig klopte dit aardig en onze chauffeur staat al naar ons te zwaaien.
Terug in het hotel ontbijten en douchen we. Wat een stof in onze kleren. Tassen worden weer ingepakt en om half tien zitten we weer bij Rudi in de auto op weg naar de volgende bestemming Kalibaru. Dit is ongeveer 5 a 6 uurtjes rijden. Mo ligt al te slapen in de auto voor we de berg af zijn. Niet veel later is Marcella ook in dromenland.
Rond 3 uur komen we aan in Rumah Kita, ons huis. Het is een guesthouse gelegen aan een onverhard pad. De eigenaar is een Nederlander, Peter. Er zijn maar 6 kamers, twee in het grote huis en 4 in de grote tuin. Wij hebben een kamer in de tuin, hele mooie hoge ruime kamer met een grote badkamer. We blijven hier twee nachten en dat is wel fijn na 3 dagen overal maar 1 nachtje te hebben geslapen. Bij het guesthouse is ook een restaurant. Dit wordt gerund door Indonesische dames die van Peter een startkapitaal hebben gekregen om dit te beginnen. Hij heeft hier wel regels aan verbonden, zo mogen ze geen voorraad hebben. Ze doen elke ochtend boodschappen en daarom moet je de avond van te voren of bij het ontbijt doorgeven wat je 's avonds wilt eten. Omdat we pas 's middags aankomen eten we wat de pot schaft: nasi goreng. Ook is er een wasservice gerund door Gina, we brengen wat kleren om te wassen.
Om 9 uur liggen we vermoeid op bed... Helaas zijn we nog op Java, waar 90% moslim is. Om 3 uur begint de eerste moskee en dit gaat door tot 6 uur. Normaal duurde het een kwartier, nu 3 uur lang. En niet zachtjes in de verte, nee alsof de boxen naast onze kamer staan. Na het ontbijt pikt Rudi ons om 8 uur op voor een wandeling door een kruidentuin en de rijstvelden. Het is bewolkt en onderweg begint het te regenen. Voor we bij het startpunt zijn is het al droog. Het eindpunt is een hotel 200 m van ons guesthouse. Rudi vraagt of hij ons met de auto moet ophalen en ons naar Rumah Kita te brengen. We beginnen allebei te lachen, die 200 meter kunnen we echt wel lopen. Zo heeft Rudi de rest van de dag lekker vrij. Tijdens de wandeling lopen we eerst langs de vliegende honden, grote vleermuizen. Ze likken aan Mo haar hand net als honden, Marcella kijkt op veilige afstand toe. In de kruidentuin verteld Ari onze gids van alles over de verschillende bomen en specerijen. Ook vangt hij een grote spin, die hij over zijn gezicht laat lopen. Nu blijft Mo ook op veilige afstand want van spinnen moet ze niks hebben. We lopen via het dorp naar de rijstvelden, onderweg komen we de "publieke" badkamer tegen. Een riviertje met water uit de rijstvelden waar een doek in is gespannen. Veel mensen hebben geen douche en toilet. Hier wassen ze zich, gaan naar de wc en wassen hun kleren! Bizar hoe primitief sommige delen van Indonesië zijn. Tussen de rijstvelden verteld Ari over het verbouwen van rijst. Van start tot oogsten duurt 3,5 tot 4 maanden.
In de tussentijd laten ze er water in lopen, halen ze onkruid en ongedierte weg. Als de plant groot genoeg is laten ze het water er weer uit lopen. Met de oogsttijd halen ze de rijst, wat er dan uitziet als graan, er met een kleine zeis handmatig af. Het loon is 15.000 roepia voor 1 dag oogsten, wat ongeveer €1,- is! Doordat de lonen laag zijn, vooral op het platteland gaan veel kinderen niet naar school. De boeken en de uniformen zijn te duur en de kinderen helpen op het land. Op het platteland trouwen ze ook erg jong. Tijdens de wandeling komen we een meisje van 14 tegen met een baby op haar arm, haar baby en ze is al getrouwd!
In het dorp zijn ze bakstenen aan het maken, allemaal met de hand. Ze doen hier bijna niks met machines. De gids verteld dat dit komt omdat de lonen laag zijn en ze niet begrijpen dat het machinaal veel efficiënter is. Na z'n wandeling sta je er nog eens extra bij stil hoe goed we het hebben in Nederland.
Na de wandeling gaan we terug naar ons guesthouse. Door het vele reizen en excursies zijn we moe en gaan een middagje bij het zwembad liggen. Als we terug komen van het zwembad ligt onze was gestreken en wel op ons bed! Voor €2,- kunnen we de rest van de vakantie er fris en fruitig bij lopen ;-). Na het eten kletsen we met de eigenaar en Heidi en Bernice. Peter geeft aan een goede chauffeur te weten voor Bali, voor als we nog een dagje willen rond toeren. De tassen worden weer ingepakt, wekker gezet en oordopjes in. Tijd om te slapen.
Helaas, de oordopjes hebben weinig nut en om 3 uur zijn we toch weer wakker van de moskee, gelukkig maar tot 5 uur zodat we nog een uurtje slaap kunnen pakken. Na het ontbijt vertrekken we met Rudi naar de ferry voor onze overtocht naar Bali! Geen moskeeën op Bali! Dat wordt lekker slapen....
Groetjes Mars & Mo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
